สามร้อยยี่สิบ

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาอย่างนุ่มนวลผ่านหน้าต่างอพาร์ตเมนต์ในปารีส อาบไล้พื้นคอนกรีตด้วยประกายอันอบอุ่น ฉันได้ยินเสียงจอแจของเมืองที่แว่วมาแต่ไกล ทั้งเสียงรถราที่ดังกระหึ่มอยู่เบาๆ และเสียงตะโกนโหวกเหวกเป็นครั้งคราวของพ่อค้าแม่ค้าตามท้องถนน แต่มันกลับฟังดูห่างไกล ราวกับเป็นเรื่องไม่สำคัญ สมาธิทั้ง...